17. Zatoka śpiewających traw

krajobraz daleki ale dobrze znany

zatoka łzą słoną w głąb lądu się wlewa

dookoła plaży śpiewające trawy

niedaleko brzegu gną się szumnie drzewa,

morze wciąż faluje i czesze przestworza

błękit wszechobecny spojrzenie zalewa

łąka zaś trawami schodzi aż do morza

i nie wiesz już czy to fala czy to łąka śpiewa...

czas tu płynie wolnej-w kropelek krysztale

słońce się rozszczepia w wielobarwne tęcze,

nad powierzchnią wody mew odwieczny balet

co wczoraj się nie skończył i jutro trwać będzie

tu mogłabym zostać za niczym nie tęskniąc

co z tego,że świat dalej idzie swoja drogą

patrzeć jak promienie barwią niebo tęczą

i nie chcieć nic poza tym ,nie pragnąć nikogo...