14. Wariatka tańczy

przygrywa wędrowna kapela-za głośna,zbyt krzykliwa

a w górze jasne chmury na cichym nieboskłonie

suną niesione wiatrem i piękny dzień upływa

tłum rozbawionych błaznów o zdobnych szminką twarzach

przekrzykuje muzykę straszliwy czyniąc zamęt

osiłek tęponosy już komuś się odgraża

karuzela wiruje jak wielki czysty diament...

czasami na jarmarku pośród gwaru i tłumu

pojawia się tancerka jak strzęp lekkiej organzy

i mimo całego zgiełku głośnych krzyków i szumów

unosi ręce do nieba i w natchnieniu tańczy

tańczy swym własnym rytmem, muzyka jej nie zraża

nie słyszy jej i nie widzi niczego dookoła

tańczy jak bajadera na białych stopniach ołtarza

powiewa  lekko w powietrzu jej nierealny woal...

wiruje karuzela wciąż brzmi jarmarczna muzyka

chłopcy całują dziewczyny, na ławkach siedzą starcy

w ciemnych zakątkach rynku wybuchła bijatyka

dzień zwyczajnie upływa-a ta wariatka tańczy...